Το πρώτον τευχίδιον εξεδόθη!

Ω ναι. Ίσως πέσει στα χέρια σας με εντελώς τυχαίο τρόπο απο κει που δε το περιμένετε. Εναλλακτικά μπορείτε σε λίγες μέρες από τώρα να το προμηθευθείτε στην Άγνωστη Καντάθ της Θεσσαλονίκης, πιθανότατα στο γειτονικό Fantasy shop, και σε άλλα περίεργα μέρη.

Ιδού και ο πρόλογος του πρώτου τευχιδίου.

Ο Εφιάλτης αρχίζει.
Του Καλού Κύριου
Φώτιου "Μελδόκιου" Ηλιόπουλου.
Ήταν μια παγερή νύχτα του Φλεβάρη. Λένε πως ήταν εκείνη η παγερή νύχτα που και τα σύννεφα ακόμα πάγωσαν στους ουρανούς κι έπεσαν κάτω στη γη σπάζοντας σε εκατομμύρια αστραφτερά κομματάκια και γεμίζοντας τα βουνά και τις κοιλάδες από δαύτα. Κανείς δε ξέρει σήμερα με σιγουριά αν αυτό στέκει. Πάντως η νύχτα εκείνη ήταν όπως και να ‘χει ξεχωριστή, μιας και ήταν η νύχτα που ξύπνησε ο Εφιάλτης.Όλα άρχισαν σε μια απομονωμένη κοιλάδα, σκεπασμένη με αστραφτερά συννεφο-θραύσματα (αν υποθέσουμε ότι ο θρύλος είναι αληθινός). Εκεί βρισκόταν μια ασήμαντη, μικροσκοπική, καλύβα που ήταν όμως πολύ μεγαλύτερη από μέσα. Ήταν γεμάτη πέτρινους θόλους και στριφογυριστούς διαδρόμους όπου βούιζαν πονηροί αγέρηδες και τριγυρνούσαν πνεύματα ξεχασμένα. Εκεί έβρισκε κανείς σπασμένους βρώμικους σωλήνες και μηχανήματα που μούγκριζαν και έφτυναν οξύ, σκοτεινά μπουντρούμια, κελιά γεμάτα με φοβερά θηρία, δωμάτια βασανιστηρίων, και αίθουσες καταναγκαστικής εκμάθησης καλλιτεχνικού πατινάζ.Εκεί έμενε ο άσχημος κύριος με το παπιγιόν μαζί με τους φίλους του. Το όνομά του ήταν Καλός Κύριος αν και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτό που κρυβόταν πίσω από το αθώο αγελαδινό βλέμμα του δεν ήταν και τόσο καλό. Τις κρύες νύχτες σαν κι αυτή, ο Καλός Κύριος και ο φίλος του ο Γέροντας συνήθιζαν να παίζουν τάβλι δίπλα στο τζάκι. Το ζαβολιάρικο Νυχτοξωτικό των Γρίφων όμως όμως, (που δεν τους άφηνε σε ησυχία από τότε που το εξόρισαν οι δικοί του και αποφάσισε να στοιχειώσει αυτό το περίεργο μέρος) είχε καταπιεί τα ζάρια και βρισκόταν κρεμασμένο στο πολύφωτο.«Και τι θα κάνουμε τώρα;» αναστέναξε ο Καλός Κύριος αφού πήρε μια προσεκτική ρουφηξιά απ’ το αχνιστό τσάι του.«Ας γράψουμε παρανοϊκές ιστορίες!» πρότεινε ενθουσιασμένη η Μπανάνα που βρισκόταν παραδίπλα. Και όλοι συμφώνησαν.Έτσι, το Νυχτοξωτικό κατέβηκε απ’ το πολύφωτο, και στάλθηκε να ξετρυπώσει όλους τους διεστραμμένους παραμυθάδες του σπιτιού. Κι άρχισαν όλοι τους να γράφουν και να σχεδιάζουν πράγματα που είχαν να κάνουν με τα παιδικά τους τραύματα, τις Άπειρες Χώρες Πέρα από το Χάος αλλά και κάποια που δεν είχαν κανένα απολύτως νόημα. Και κακοί και μοχθηροί τύποι όπως ήταν, αποφάσισαν να στείλουν τα δημιουργήματά τους στον απλό αθώο κοσμάκη, έξω από την μικροσκοπική τιτάνια καλύβα τους. Έστειλαν λοιπόν γιγάντιες χνουδωτές νυχτοπεταλούδες να πετάξουν μακριά και να τα μοιράσουν παντού, εξαπλώνοντας το εφιαλτικό σύνδρομο σε όλο το βασίλειο.Έτσι ήρθε αυτό το έντυπο στα χέρια σου, αγαπητέ, αθώε αναγνώστη. Καλή ανάγνωση!